Απαντήσεις κριτηρίου για την παράδοση

Περίληψη

Ο συγγραφέας του δοκιμίου επιχειρεί να προσδιορίσει την έννοια της παράδοσης και τη στάση του Έλληνα απέναντί της. Με ύφος έντονα ειρωνικό διαπιστώνει την υποκριτική προσήλωση της ελληνικής κοινωνίας στην παράδοση που αποσκοπεί στην ανεύρεση των στοιχείων της εθνικής μας ιδιοτυπίας (ιδιαιτερότητας), κάτω από την προοπτική της ένταξης της χώρας στην Ευρώπη.  Ο συγγραφέας όμως θεωρεί ότι η ουσία της παράδοσης δε βρίσκεται στους τύπους, που εμπορευματοποιούν και αλλοιώνουν τις αξίες μας, αλλά στα αφομοιωμένα ιδανικά μας. Αντί, λοιπόν, της υποκριτικής ανησυχίας για την τύχη της ελληνικής ταυτότητας και της εμμονής για κίβδηλη ελληνικότητα προτείνει να στραφούμε στην αξία «άνθρωπος», που είναι βαθιά ελληνική. (104)

 

2. Το κείμενο είναι δοκίμιο, όπως αποδεικνύεται από τα παρακάτω στοιχεία. Αρχικά, το θέμα του, η παράδοση και η στάση του Έλληνα απέναντί της, είναι ένα θέμα διαχρονικό, που ενδιαφέρει το ευρύ κοινό. Ακόμα, ο συγγραφέας, όπως γίνεται σε ένα δοκίμιο, βλέπει το θέμα από προσωπική σκοπιά, το παρουσιάζει από τη δική του οπτική και μάλιστα χωρίς πρόθεση να το εξαντλήσει. Χαρακτηριστικό είναι ότι χρησιμοποιεί το α΄ πρόσωπο και παραθέτει την προσωπική του άποψη για το θέμα. (π.χ. Γιατί δεν μ' αρέσει να παριστάνω τον πολύ Έλληνα. Θέλω να είμαι όσο είμαι.) (= βιωματικό περιεχόμενο, στοχαστικό το δοκίμιο) . Όσον αφορά το σκοπό, είναι φανερό ότι σκοπός του συγγραφέα είναι να παρουσιάσει τις προσωπικές του απόψεις, αλλά και να προβληματίσει τον αναγνώστη για την εσφαλμένη, κατά τη γνώμη του, στάση που κρατά η ελληνική κοινωνία απέναντι στην παράδοση. Όσον αφορά τη γλώσσα, κινείται ανάμεσα στην ποιητική και αναφορική λειτουργία, όπως συμβαίνει συχνά στο δοκίμιο. Η συγκινησιακή χρήση της γλώσσας φαίνεται από την ευρεία χρήση της μεταφοράς (με την συνεχή πλύση εγκεφάλου περί του εθνικού, διαβρώνεται η ψυχικότητά μας και η πνευματική αντοχή μας/ ή : μας συντηρούν τα τελευταία δέκα χρόνια, σ' ένα εκτυφλωτικό πανόραμα με μολυσμένο αγέρα).

Διαπιστώνουμε γενικά, ότι είναι ένα κείμενο με διαχρονικό θέμα, προσωπικό ύφος, που έχει σκοπό να προβληματίσει, επομένως μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι  είναι  δοκίμιο.

6. διαβρώνεται =αλλοιώνεται,  καταστρέφεται, φθείρεται

αναστολή= ακύρωση

προσήλωση= προσκόλληση, αφοσίωση

προστατεύονται = προφυλάσσονται, υποστηρίζονται

υποχρέωση = εξαναγκασμός, οφειλή

4.  2 με 3: όλα αυτά (η χρήση αντωνυμίας αποτελεί στοιχείο συνεκτικότητας, αναφέρεται σε όλους τους παράγοντες που παρουσιάστηκαν στην προηγούμενη παράγραφο. Επιπλέον, ανάμεσα στη δεύτερη και την τρίτη υπάρχει σχέση αιτίου αποτελέσματος (αποτέλεσμα της κατάστασης που περιγράφεται στη δεύτερη παράγραφο είναι ο «μολυσμένος» αγέρας, γελοιοποίηση και καχυποψία, αναστολή της προσπάθειας για διέξοδο)

3 με 4: υπάρχει η διαρθρωτική λέξη «γιατί» που φανερώνει ότι στην τέταρτη παράγραφο αιτιολογούνται όσα αναφέρονται στην τρίτη.

4 με 5: Υπάρχει η διαρθρωτική λέξη «κι όμως», που φανερώνει αντίθεση με τα προηγούμενα.